منار جام در ولایت غور مربوط به قرن ١٢ میلادی در زمره میراث جهانی یونسکو شامل میباشد. این منار به سبب موقعیت آن که در یکی از وادی‌های دور افتاده واقع شده است، کمتر به نظر میآید.
در بین کوه پایه‌های ولایت مرکزی غور در افغانستان منار جام موقعیت دارد و دسترسی به آن دشوار است.
این اثر باستانی ارزشمند به قرن دوازدهم میلادی تعلق دارد و یونسکو آن را در سال ٢٠٠٢ در فهرست میراث‌های جهانی خویش به حساب آورد.
آخرین تصاویری که از این مناری که کاملا از خشت پخته اعمار شده بدست آمده است نشان میدهد که با وجود خطراتی که به آن از مدرک فرسایش خاک، سیل‌ها، زلزله‌ها، دستبردها رسیده است با آنهم بخوبی حفاظت شده است.
این منار در تنگی جام که در تقاطع دریاهای جام و هریرود موقعیت دارد یک آبده شهر فیروز کوه که اکنون از بین رفته است، به حساب میرود.
منار جام با طول ٦٥ متری خویش فکر میشود از لحاظ بلندی دومین منار در جهان به حساب میرود. در بیرون این اثر تاریخی از کاشی‌هایی برنگ فیروزه و رسم الخط قدیم اسلامی کار گرفته شده است. در داخل این منار زینه از پایین تا بالای منار ساخته شده است.
بنا بر اهمیتی که این منار برای مردمان ولایت غور دارد، الگوی این منار در شهر چغچران، مرکز ولایت ساخته شده است.
یکی از باشندگان شهر چغچران میگوید: "منار جام جزء میراث باستانی غور به حساب میرود و موقعیت آن درین ولایت باعث مباهات ما و تمام مردم افغانستان میباشد."
ولایت غور یک زمانی در قلب امپراطوری غوری‌ها که بخش‌هایی از ایران امروزی و جنوب اسیا را تشکیل میداد موقعیت دارد.
گوشه بودن این منطقه یکی از دلایلی است که این جا برعکس سایر قسمت‌های افغانستان از اثرجنگهای دوران جهاد و جنگ طالبان و امریکا محفوظ مانده است.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/560
بهار و نوروز در شعر شاعران پشتو زبان افغانستانی
